Betty-Boop

Raboul, Yachtclub, PNG

Hallo beste mensen, In de allereerste plaats willen we onze vriend Tonnie en z,n vrouw Trudie sterkte toewensen, en hopen op een spoedig herstel.

Ja, we liggen aan een mooring in Rabaul, PNG bij de jachtclub. Geen marina maar gewoon een paar moorings en een clubhuis. Zeer gezellig en uiterst behulpzaam. We zijn vandaag tijdelijk lid geworden, daardoor kunnen we van de moorings gebruik maken, douchen en drinkwater tappen. s, Middags een koud biertje pakken en met wat andere zeilers lullen....'Amazing, Great, unbelieveble' en meer van dat soort termen.
Er is ook een Japans echtpaar en een solo knuppel uit KOREA! Gevarieerd gezelschap, de rest ( 3 boten) uit NZ.

Ankeren is hier moeilijk omdat er een dikke lava laag op de bodem schijnt te liggen. Het grootste gedeelte van de stad is met een uitbarsting verwoest, de grootste in 1998 en de laatste in 2014. Als de wind verkeerd staat ruik je het ook, n.l. rotte eieren!
Ze noemen dit gebied ..'the ring off fire', aardbevingen en Tsunamis zijn hier heel gewoon.

Maar eerst even terug naar de ankerplaats in Englishe Cove.
Daar hebben we wederom iemand leren kennen die van alles nodig had, maar OOK iets 'terug' wilde doen. Eerst wees hij ons een andere ankerplaats aan nadat we weer eens vast zaten tussen die verrekte Bommie,s/Koraal koppen.
Hij heeft ons meegenomen naar een zoetwater rivier en zag kans om regelmatig aan de zijkant van onze boot te hangen. z,n bekkie was rood van de BETEL noten, maar zag toch kans om tussen het kauwen en spugen om het e.e.a. te vragen. Tevens kregen we 10 tallen kano,s langszij en heeft een van die kolere leiertjes kans gezien om de schoenen van Marianne te jatten, de enige waar ze een beetje fatsoenlijk op kon lopen.
Dit gebeurde terwijl we iedereen van lollie,s aan het voorzien waren, lekker dankbaar, toch?
En ja, je zult zeggen...ik kan het wel begrijpen, want die mensen hebben niks, GELUL, als ze iets willen hebben moeten ze het gewoon vragen, dat doen ze OOK als ze iets willen hebben zoals...school schriften..lollie,s, tijdschriften, petjes, vissnoer en haken etc etc.
We zijn dan ook METEEN gestopt met geven, afgelopen finito, EERST schoenen terug!

Ook daar weer vele uren gerepareerd, de autopilot ontlucht en van nieuwe olie voorzien, we hebben een tijd geleden uitgevogeld wie de maker was van onze autopilot OCTOPUS. Er zit een dealer in Valencia Spanje. We hebben een lange conversatie gehad met TIM van de verkoop, en dat heeft veel info gebracht. We weten nu hoe we e.e.a. moeten doen. Dit gaat duren tot Maleisie, daar kunnen we pas weer wat bestellen, kost toch zo,n 2000 euro. Hij lekt behoorlijk, en de z.g. reparateur in Luganville heeft ons lelijk bedonderd!
Ook zijn we ons de takketiefes geschrokken toen we bezig waren het anker omhoog te halen, ALLES OP ROOD, accu,s kapot die de ankerwinch bedienen en service accu,s naar 11.6V, we dachten dat de 2 jaar oude batterij bank, die we in Tahiti hadden aangeschaft naar de klote zou zijn, maar na testen bleek dit gelukkig NIET zo te zijn, dit zou voor MIJ de druppel zijn geweest.

Nu liggen we dus in Rabaul en zijn er heel blij mee, géén geschooi, véél winkels voor bevoorrading en eindelijk weer 'onder' de mensen.
We hebben de laatste weken als zeilen op de maan ervaren en zijn een beetje klaar met de eilanden.
We hebben intussen ingeklaard hetgeen véél tijd en bustrips inhoudt, maar alles is goed gegaan met de autoriteiten.
Nu nog op zoek naar accu,s, die kunnen we hier in Rabaul niet krijgen en moeten daarvoor naar KOKOPO, 1 uur met het busje.

Hier hoor je allemaal verhalen, (van zeilers) dat je moet oppassen, als je weggaat iemand in de kuip moet laten om te voorkomen dat 'ze' aan boord komen etc. Mensen zijn hier OOK ontzettend vriendelijk en je hebt over de hele wereld dieven en vooral ouwehoeren, DIE kunnen onze rug op. Wel moet je oppassen voor drijvende BOMEN, DIE jatten niks maar zijn wel vervelend als je er tegen aan knalt.

We blijven hier een paar weken liggen en gaan in de tweede helft van maart richting KAVIENG, 160 nm noord.
Maar eerst even relexen, als dat al mogelijk is voor mij.

De groeten.

Van de maan af gezien zijn we allemaal even groot