Home Nieuws Wereldreis 2016 Nieuwsflits Oktober Nieuwsflits 22 Okt Agnes Resort Munda

Nieuwsflits 22 Okt Agnes Resort Munda

Western Province Solomon islands, Positie 08gr19.860Z 157gr16.240 Oost

Hallo mensen, hier zijn we weer vanuit de ziekenboeg van de Betty Boop, IK met gescheurde of zwaar opgerekte archillespees en Marianne is gisteren door haar rug gegaan, maar is gelukkig weer aan de betere hand.

Mijn blessure heeft langer herstel nodig, alles beneden mijn kuit is dik en vol vocht en bloed. Bij uitstappen van de bijboot maakte ik een heel domme sprong om mijn pleister op mijn andere been droog te houden. Ik kwam volkomen verkeerd terecht en voelde alsof er iemand keihard in mijn kuit/archillespees schopte. Dit gebeurde na inklaren in Honiara, jammer doch helaas.

Maar, terug naar de reis na ons laatste verhaal. Vanuit Uki Ni Masi zijn we vertrokken naar de noordkant van San Christobal, waar we s'nachts in allerijl moesten vertrekken omdat de wind de baai in draaide en we lagen te rollen, niet normaal! Het zat vol met buien en onweer, dus....snel ankerop, NIET leuk in de nacht. Van daaruit direct naar Guadacanal gegaan, naar de Marau sound, eiland Tavadipupu, zuid-oost van Guadacanal, waar we vroeg in de morgen aankwamen, maar NIET zonder slag of stoot. Vlak voordat we bij de ingang waren brak er een hevige squal los die het totale zicht benam, het ongekend hard begon te regenen en te waaien, zodat we pas op de plaats moesten maken totdat de bui voorbij was. Daarna voorzichtig naar binnen gevaren omdat het vol ligt met koraal en we door een nog smallere ingang richting ankerplaats moesten. Nou, MOOI NIET! Eenmaal tussen de koraal koppen begon er in ene een verschrikkelijke squal los te barsten die de eerste volledig deed vergeten. We hebben een uur op een neer moeten varen tussen die klotezooi om vrij te blijven van het koraal, met totaal GEEN zicht en wind met stormkracht. We waren zeiknat en IK heb een half uur staan bibberen als een schoothondje, nat ÉN daar de wind overheen, brrr.
Eindelijk op een gegeven moment het anker erin kunnen flikkeren en ons om kunnen kleden. Het anker lag er nog niet in, of de eerste kano kwam er al aan, hadden we dus helemaal GEEN zin in, we waren OP! Maar goed, de goede man ontvangt daar de zeilers, is erg aardig, kon goed liegen, EN...heeft toch weer het een en ander meegenomen van onze voorraad, maar ja, daar is het tenslotte voor.

Na een paar dagen te hebben uitgerust, werd het weer tijd om verder te gaan, omdat er weer wat wind kwam, niet veel, maar net genoeg om te blijven zeilen richting Honiara, waar we in moesten klaren. We hebben 2 lange slagen moeten maken en over 60 mijl 20 uur gedaan, maar WEL gezeild!
Weer flink in de ruilhandel gezeten, kleren tegen vissen groenten en fruit en lollies tegen glimlachen, ( de beste 'handel' ).

Het was in Honiara een komen en gaan van snelle motorbootjes, die met een vaartje van 30 mijl voorbij kwamen suizen, NIET leuk!
Een echt stadje met alle nadelen.
Na een paar dagen aan een mooring boei te hebben gelegen en weer van alles en nog wat te hebben ingeslagen, door naar BOA VISTA eiland.
Daar hebben we in prachtig helder water gelegen, 26 meter diep en 5 meter van de kant. Ook hier hebben we gesnorkeld, nadat we hadden vastgesteld dat er GEEN krokodillen waren, want die zijn er WEL in de Solomons. Op een van de eilanden is er een zeiler opgepeuzeld, nadat hij zijn anker aan het checken was, zijn vrouw keek toe, verschrikkelijk.

Van Boa Vista, waar het overigens vol zat met Kaketoes, naar het eiland Isabel gevaren, helaas alles op de motor. Behalve in Squals is er niet veel wind meer hier, daar geankerd in een mooie baai in de modder, helemaal alleen, ( dachten we).
s'Avond, natuurlijk pikdonker hoorde we een motorbootje onze richting heenkomen. Gvd, hele dag zie je niemand, en als het donker wordt komen ze langs...voorzichtig zijn dus,....reputatie is niet overal even goed in de Solomons. Vlug zoeklicht erbij en vol erop schijnen, inderdaad, 2 jongemannen die ERG nieuwsgierig waren.....hoeveel mensen aan boord....hebben jullie radio....hoeveel is de waarde van de boot....hebben jullie al eens piraten aan boord gehad, etc. Geen vragen waar je direct rustig van wordt, maar...na een half uur taaide ze af en groeten met....Nice to meet you Ad, by by, nou, DAT is te hopen!

Besluit genomen om toch maar weg te gaan, je moet de goden ook niet verzoeken. 25 mijl verderop was weer een ankerplaats en dus, op de motor ernaar toe, weer geen wind. Vlak voor de ankerplaats begon de wind iets gunstiger te draaien en toe te nemen, niks bijzonders maar genoeg om zachtjes te zeilen richting New Georgia eiland, waar ook het Agnes Resort is gelegen, Munda om precies te zijn.
Na wat wikken en wegen besluit genomen om door te gaan, de nacht in, nou, DAT bleek interessant te worden. Na zo,n 6 uur met verschillende snelheden te hebben gezeild, brak de teringzooi los, was het zeilen voorbij, het onweer compleet, de wind van alle richtingen behalve de goede, regen on- ge- loof- lijk en DAT bleef tot het einde 24 uur lang! We zaten werkelijk met geknepen billen in de kuip, voor ONWEER zijn we bijna PANISCH geworden na de inslag in Curacao.

Toen we eindelijk in de morgen bij NORO kwamen en door een smalle rivier moesten, werd het minder, tot......we door een trickie kanaal over en door koraal moesten, TOEN kwam er weer zo,n k.t bui kijken of alles goed was met ons. Daar liep de spanning nog 'wat' op voordat we eindelijk bij Agnes Resort aankwamen en het anker erin konden gooien, pffffff.
Overigens, op de rivier werden we toegeroepen door kinderen én volwassenen, een prachtige ontvangst, ontelbare dorpjes waar de mensen echt uitliepen om te zwaaien, DÁT vergoed dan weer veel!

Nu zijn we aan rust toe, de eerste weken gaan we NERGENS naartoe met BB, de wonden moeten even genezen en IK heb het even helemaal gehad.
We denken er ook aan om de plannen om te zetten voor volgend jaar en van hieruit direct via de Louisiades naar Port Moresby en de Torres Street-Indonesie te gaan. Daar is meer wind dan in PNG etc. Maar....het zijn allemaal plannen, en....die kunnen allemaal veranderen!

Wat ik nog zou willen vermelden is het Betelnoot 'probleem'. De straten liggen vol met spuug, RODE spuug, van de Betelnoten.
De mensen, mannen-vrouwen EN soms kinderen hebben RODE bekjes en BEKKEN, spugen overal een soort rode verfstof uit, als ze lachen zou DRAKULA zich nog een rolberoerte schrikken. In het resort hangen bordjes, NO SPITTING!

Dank wederom voor jullie aandacht en...blijf gezond!

'Ik zou liever de minste willen zijn onder de mensen met dromen en het verlangen ze te vervullen, dan de grootste onder hen zonder dromen en verlangen'.

Kahlil Gibran

 

 
Main Menu